Απάντηση στην συνεχιζόμενη συνδικαλιστική δίωξη από την Εταιρία ΤΙΤΑΝ Α.Ε

«Εργατική Συσπείρωση» συνδικαλιστική παράταξη, στο:

«Σωματείο των εργαζομένων ΤΙΤΑΝ Πάτρας»

Από την επομένη των εκλογών, τον Απρίλη του 2016, τόσο η πλειοψηφούσα παράταξη, όσο και η Διεύθυνση του εργοστασίου, έχουν επιδοθεί σε μια συνεχή προσπάθεια απαξίωσης της συνδικαλιστικής μας παράταξης και αποτροπής των εργαζομένων να την στηρίξουν.

Προσπαθούν με κάθε τρόπο να παρεμποδίσουν την συνδικαλιστική μας δράση και να  εκφοβίσουν τους εργαζόμενους (αυτούς που υποψιάζονται ότι πιθανά ψήφισαν την παράταξή μας).

Μας εμποδίζουν να έχουμε πρόσβαση στα γραφεία του σωματείου (κατά παράβαση του 1264/82) και επιδίδονται σε συνεχείς διώξεις εις βάρος του επικεφαλή της παράταξής μας, χρησιμοποιώντας τόσο τα στελέχη της επιχείρησης που επιστατούν στο τμήμα εργασίας του, όσο και τον αναχρονιστικό εσωτερικό κανονισμό της επιχείρησης.

Έναν κανονισμό του 1975, ο οποίος εφαρμόζεται δίχως να έχει την έγκριση των σωματείων (εφόσον δεν έτυχε καμίας διαβούλευσης), κατά το δοκούν και επιλεκτικά, εις βάρος των εργαζομένων.

Ο επικεφαλής της παράταξής μας Αγγελόπουλος Χ. Γεώργιος και μέλος του Δ.Σ του Σωματείου των εργαζομένων στο εργοστάσιο, έπειτα από κάθε συνδικαλιστική μας παρέμβαση, δράση, καταγγελία και  ανακοίνωση, υποβάλλεται με την χρήση του κανονισμού  πολυεργαλείο, σε τιμωρητική διαδικασία.

Αρχικά καλείται σε έγγραφη επιφατική απολογία και στην συνέχεια του επιβάλλεται η προαποφασισμένη «ποινή», εφόσον ο ίδιος αρνείται να αποδεχθεί το τούρκικο παζάρι που προηγείται της τιμωρίας για την μείωση της «ποινής» του, από τη διεύθυνση του εργοστασίου.

Φυσικά, η εργοδοτική παράταξη του σωματείου (όπως η ίδια αποκαλείται στα Δ.Σ και στις Γενικές Συνελεύσεις) όχι μόνο δεν αντιδρά καθόλου σε αυτή την τακτική της διεύθυνσης, άλλα και την επικουρεί.

Έπειτα από την εκλογή του επικεφαλή της παράταξής μας στην θέση του αντιπροέδρου στο «Συνδικάτο των Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων» (όπου μέλη του είναι αρκετοί εργαζόμενοι στον κλάδο παραγωγής τσιμέντου και σκυροδέματος), ο εσωτερικός κανονισμός επιστρατεύτηκε εκ νέου, προκειμένου να επιτελέσει το αντεργατικό του καθήκον, αυτό της συνδικαλιστικής δίωξης.

Ο Διευθυντής του εργοστασίου τον κάλεσε να «απολογηθεί» εγγράφως, γιατί άργησε να προσέλθει στην εργασία του στις 6 και 7 – 02 – 2019, παρόλο που ο συνάδελφος είχε ενημερώσει τηλεφωνικά την υπηρεσία του ότι θα καθυστερήσει, δεδομένου ότι επί τριημέρου υπέφερε από γαστρεντερίτιδα και εργάζονταν εμπύρετος αναγκαστικά, εφόσον κάλυπτε το τμήμα εργασίας του μόνος και  εντατικοποιούμενος (όπως και οι άλλοι εργαζόμενοι), έπειτα από την μείωση του προσωπικού στο τμήμα, κατά το μισό..!

Κάθε φορά δε, που καλείται να παραλάβει κάποιο έγγραφο κλήσης του σε απολογία από την προσωπάρχη, ο διευθυντής στέλνει ως μάρτυρα της παραλαβής του εγγράφου, την ιδιαιτέρα του γραμματέα αντιμετωπίζοντας τον απαξιωτικά.

Φαίνεται πως δεν έχει γίνει κατανοητό στην «Διεύθυνση»  πως οι συνδικαλιστές που σέβονται τον ρόλο τους, δεν απολογούνται σε όσους βουλεύονται εις βάρος των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος.

Ωστόσο, η «διεύθυνση» θα έχει την ευκαιρία να ενημερωθεί παράλληλα με τους εργαζόμενους, τα θεσμικά συνδικαλιστικά όργανα και την κοινωνία μέσω αυτού του δελτίου τύπου, από τον επικεφαλή της παράταξης μας, με το παρακάτω κείμενο του:

«Είναι γνωστό πλέον σε όλο τον κλάδο η προσφιλής  μέθοδος του διευθυντή του εργοστασίου, να μου εγχειρεί  συνεχώς κλήσεις σε απολογία και στην συνέχεια να εφαρμόζει προαποφασισμένες «ποινές», με στόχο να γεμίζουν το φάκελο που διατηρούν εις βάρος μου για μελλοντική χρήση.

Οι επιβαλλόμενες «ποινές» από την εργοδοτική πλευρά, ποικίλουν από έγγραφες επιπλήξεις, χρηματικά πρόστιμα, έως και υποχρεωτικές αργίες και είναι  ανάλογες της έντασης της συνδικαλιστικής μας παρέμβασης και δράσης, κάθε φορά.

Η εργοδοτική αυτή τακτική απολαμβάνει την «αγαστή» συνεργασία της εργοδοτικής συνδικαλιστικής παράταξης του σωματείου, η οποία όχι μόνο δεν έχει αντιδράσει ποτέ, αλλά αντίθετα σε κάθε ευκαιρία τρέχει ασθμαίνουσα να επιβεβαιώσει την άνευ όρων υπακοή της.

Είτε «κατεβάζοντας» τις αναρτημένες ανακοινώσεις της παράταξής μας, είτε καταστρατηγώντας το καταστατικό του σωματείου και την συνδικαλιστική δεοντολογία, είτε διακινώντας παραταξιακές ανακοινώσεις με τον τίτλο και την σφραγίδα του σωματείου, δίχως αυτές να περάσουν από το Δ.Σ. Εξάλλου ο επικεφαλής της σταβλισμένης παράταξης το ομολογεί ευθαρσώς (όπως έκανε πρόσφατα στην εκδήλωση του εργοστασίου για την κοπή της πίτας) λέγοντας ότι: «δεν είναι σαν τους συνδικαλιστές που ανεβαίνουν στα κάγκελα, αλλά είναι σαν εκείνους τους συνδικαλιστές που βρίσκονται σε πλήρη συνεννόηση με τον εργοδότη τους».

Γι αυτούς, η οποιαδήποτε συνδικαλιστική δράση που δεν χαίρει την αποδοχή της εργοδοσίας, είναι «ανέβασμα στα κάγκελα».

Αυτοί όμως που θα πρέπει να απολογηθούν, δεν είναι όσοι εξ αιτίας της γαστρεντερίτιδας άργησαν μια ώρα να βρεθούν στο υποστελεχομένο (με απόφαση της εταιρίας) τμήμα που εργάζονται, αλλά αυτοί που:

1.   Καταστρατηγούν τα ωράρια εργασίας, εις βάρος των εργαζομένων.

2. Συμμετείχαν με θεατρικό τρόπο στην αλλαγή της κλειδαριάς του σωματείου, στην έξωση της παράταξής μας ετσιθελικά απ’ αυτό, καθώς και στην πληρωμή του κλειδαρά.

Ενός σωματείου για το οποίο δεν διαθέτει κλειδιά η παράταξη μας, παρά μόνο η εργοδοτική παράταξη που σταβλίζεται σ’ αυτό και η διεύθυνση του εργοστασίου.

3. Επιτρέπουν στον επικεφαλή της υπάκουης συνδικαλιστικής παράταξης (στο μοναδικό συνδικαλιστή στην εταιρία) να απουσιάζει μονίμως και να μην εργάζεται στο εργοστάσιο επί σειρά ετών, κατά παράβαση του 1264/82, την στιγμή που οι υπόλοιποι εργαζόμενοι εντατικοποιούνται σε υποστελεχομένα τμήματα.

4. Κρατούσαν σε ομηρία επί ένα μήνα δυο εργαζόμενους με την απειλή της απόλυσης λόγω πλεονάζοντος προσωπικού, ενώ την ίδια στιγμή μέσω των μηχανισμών και των προθύμων που διαθέτουν, διέρρεαν στον χώρο του εργοστασίου πως η αιτία ήταν η συναναστροφή τους με εμένα και πως για να μείνουν στην δουλειά τους θα έπρεπε να φύγω εγώ με τη θέληση μου, από την δουλειά μου..

Λειτουργώντας, έτσι, εις βάρος νέων ανθρώπων, με αυξημένες βιοποριστικές ανάγκες (ο ένας είχε νεογέννητο παιδί και ο άλλος παντρεύονταν μετά από λίγες εβδομάδες), οι οποίοι μάλιστα είχαν βραβευθεί από την εταιρεία για καλή απόδοση.

5. Έβγαζαν ανακοίνωση παραταξιακή (εφόσον δεν είχε περάσει από διοικητικό συμβούλιο) που μιλούσε για απόλυση και όχι για απειλή απόλυσης των εργαζομένων, την στιγμή που οι εργαζόμενοι συνέχιζαν να εργάζονται και συνεχίζουν να εργάζονται. Τώρα πια σε άλλα τμήματα εργασίας, όπως συνηθίζεται να συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις. Άλλωστε θύματα της ίδιας τακτικής είχαν υπάρξει και τα δυο μέλη της παράταξής μας στο παρελθόν και γνωρίζουμε πολύ καλά, αυτή την μέθοδο «πίεσης».

6.  Επέτρεψαν στον υπεύθυνο του προσωπικού της εταιρίας, να δεχθεί τους δύο εργαζόμενους που οδήγησε ο επικεφαλής της εργοδοτικής παράταξης στο γραφείο της διεύθυνσης μπροστά του (χωρίς οι ίδιοι να γνωρίζουν τις πραγματικές προθέσεις τους), προκειμένου να υποβληθούν σε  ερωτήσεις αναφορικά με την συμπεριφορά μου, τη δράση μου και την αποδοχή μου από τους εργαζόμενους, υπό την πίεση και εποπτεία του «συνδικαλιστή» των απειλών και των εκφοβισμών. 

Ο κατάλογος είναι μακρύς, ένα κατ’ αρχήν μικρό δείγμα είναι αρκετό γι αυτή τη φορά, όμως η ουσία είναι αλλού.

Όταν επιχειρούνται τέτοιες επιθέσεις σε ταξικούς συνδικαλιστές, που έχουν την εμπειρία, τον τρόπο και την θέληση να αντισταθούν, με στόχο να αναστείλουν την δράση τους μέσω της συνεχιζόμενης πίεσης και του εκφοβισμού, εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει τι συμβαίνει στους εργαζόμενους και πώς χρησιμοποιούνται την κάθε φορά για την επίτευξή των οποιοδήποτε εργοδοτικών σχεδίων..

Για τους εργαζόμενους που δεν έχουν καμία συνδικαλιστική κάλυψη, αλλά και σε αυτούς που είχαν την ατυχία να βρίσκονται υπό τη στέγη εργοδοτικών «συνδικάτων», των οποίων οι «συνδικαλιστές» φροντίζουν μόνο για την καλοπέρασή τους και το μάντρωμα των εργαζομένων, τα πράγματα είναι χειρότερα. Τους μπολιάζουν με φόβο, ανασφάλεια και ενοχές..!

Κάθε αίτημα των εργαζομένων φροντίζουν να το αναχαιτίζουν, παραδειγματίζοντας τους  με την μοίρα όσων έμειναν άνεργοι, προβάλλοντας την ζωή τους στην αβεβαιότητα της ανεργίας ενός πιθανού μέλλοντος αν το «παρατραβήξουν», πείθοντάς τους ότι δεν έχουν καμία δύναμη και ισχύ να αλλάξουν τα πράγματα, να βελτιώσουν την ζωή τους και την ζωή των οικογενειών τους..!

Αυτοί οι ίδιοι είναι, που ανερυθρίαστα τολμούν δίχως απόφαση της Γενικής Συνέλευσης να μηνύουν τους  συνδικαλιστές της παράταξης μας, με τη βοήθεια ψευδομαρτύρων, οι οποίοι καταθέτουν ότι μπερδεύονται με τις ανακοινώσεις που γράφουμε ως παράταξη γιατί νομίζουν πως είναι του σωματείου και παθαίνουν «σύγχυση», παρόλο που οι ανακοινώσεις φέρουν χαρακτηριστικό λογότυπο, υδατογράφημα και υπογραφή της «Εργατικής Συσπείρωσης». Ωστόσο δεν τους ξενίζει το γεγονός, ότι αυτοί που τους χρησιμοποίησαν διακινούν ανακοινώσεις με τη σφραγίδα και το λογότυπο του σωματείου, οι οποίες δεν έχουν εγκριθεί από το Δ.Σ, ούτε καν κατά πλειοψηφία..!  

Ο Στόχος τους είναι ο συνδικαλισμός, οι συνδικαλιστές  και τα Συνδικάτα, που με τη δύναμη των εργαζομένων παλεύουν για ένα καλύτερο κόσμο για όλους τους εργαζόμενους.

Τόσο ως επικεφαλής της «Εργατικής Συσπείρωσης» στο εργοστάσιο, όσο και ως αντιπρόεδρος  του «Συνδικάτου Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων», που έχω την τιμή να είμαι, θα συνεχίσω μαζί με όλους τους εργαζόμενους να αγωνίζομαι, για τους στόχους που θέτει το εργατικό κίνημα.»

Δεν φοβόμαστε, δεν εκβιαζόμαστε και δεν υποχωρούμε από τις επιδιώξεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μαζί με τους εργαζόμενους, για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, την επαναφορά των εργασιακών δικαιωμάτων που με αίμα και αγώνες κερδήθηκαν, καθώς και για την άμεση επιστροφή όλων όσων μας στέρησαν και μας οφείλουν.